Odur Varacağın

Her şeye yeniden başlamak istersin bazen. Yeni kıyafetler, yeni kokular, yeni takılar uydurursun kendine. Belki farklı bir kasabaya yerleşirsin, arkanda bırakırsın geçmişi. Korkarsın mazine tutsak olmaktan, kırmak istersin prangalarını, seninle birlikte yıllanmış olan. Ama alışmamışsındır onlarsız yaşamaya, sen sahibin olmadan aç kalan bir köpek, göz yaşın olmadan kuruyan bir çiçeksindir. Yeni arkadaşlar edinir, yeni isimler korsun kendine. Hiç yaşamadığın bir geçmişin vardır her defasında bir yerlerini atladığın. Sokağa çıkamazsın masken olmadan, kamaşır gözlerin gerçeklerin ışığında. Başkalarının gölgelerinde yaşamaya çalışırsın, kaybolursun onların gerçeklerinde, tekrar edersin yaşanmış hayatları kendince. Kanlı ayakların.., can kırıklarında yürümekten, acı çekersin de onu bile tadamazsın gönlünce. Her gün dersin bu gün farklı olacak, ama sen de sıkılırsın açtığın temiz sayfaları buruşturup çöpe atmaktan. İnanamazsın hala kaderin sana hazırladığı çeyizin kölesi olduğuna, kabullenmek istemezsin gölgendir takip eden hep seni ardında.

Değişen elbiselerindir ama kaderin hep aynıdır aslında. Ne kadar hızlı koşarsan koş, odur varacağın en sonunda...