Şimdi Çağırsan Koşar Gelirim / Gidiyorum

Bir gün bütün her şeyi sandıklara kilitleyip “gidiyorum” demek istiyorum ama beceremediğimden midir nedir, bu kadar gitmek isteyip de kalmak koyuyor insana. Derler ki “gidiyorum”un iki anlamı vardır. Ya tehdit etmektir ya da “lütfen beni bırakma gitmeme izin verme”.. Ben hangisini seçiyorum? İzin verme demek istiyorum, gururuma yediremiyorum. Bir gözüm hep arkada, şimdi çağırsan koşa koşa gelirim. Şimdi çağırsan bir saniye düşünmem, şimdi çağırsan.., şimdi çağırsan... Desen ki yeniden başlayalım, biliyorum yapamayız ama denerim en azından. Olamayız biz biliyorum, zaten hiçbir şey de eskisi gibi olamaz.. Ama diyorum ya denerim.. Denerim sevmeyi, denerim çiçekleri sulamayı hatta kapıda hiç sinirlenmeden beklerim süslenmeni, bak perdeleri de ben asarım. İnanmıyoruz değil mi ikimiz de? Yok hayır belki de bu en iyisi, öyle sessizce kaybolup gitmek. Evet gözüm arkada ama artık istemiyorum bir şey demeni. Çünkü biliyorum ne desen inanırım, bin kere tövbe etsem de şimdi çağırsan yine koşar gelirim.. Göz yaşlarım süzülürken yanaklarımdan geçtiğim kurak topraklar yeşerir belki. Belki sevgi çiçekleri açar, ben hiç öğrenemedim aşk nedir belki onlar öğretir körpe sevgililere. Ne olur sus artık sen de ağlama, zor vermişken bu kararı lütfen tek kelime etme. Çünkü biliyorsun şimdi çağırsan hiç düşünmeden gelirim...

Gidiyorum kaldırım taşları üzerinde
Her taraf sis her adım duman
Her adımda seni düşünüyorum
Senin düşlerinle kaçıncı düşmem
Saymış değilim..
Bazen arkamdan bir el uzanıyor
Enseme sıcacık bir hava temas ediyor
Sen sanıp arkama döndüğümde
İçimi çekerek oof diyorum
İçimden “seni seviyorum” diye haykırmak geliyor
Etrafıma bakınınca
Utangaç çocuklar gibi başımı öne eğiyorum
Utanıyorum, utanıyorum...