Blog Ekle Buza Yazılanlar Bir Zamanlar Buza Yazdıklarım...: Yapamadım

25 Haziran 2010 Cuma

Yapamadım

Bugün sağanaklar ardından açan güneşin altında artık parlamayan çatlak tenini gördüm. Merkez üssü kalbim olan depremlerden olsa gerek diye düşündüm.. Görmezden gelmek istedim, istedimki küssün güneş artık aydınlatmasın beni, istedim ki hiç olmamış olayım... Yapamadım be sevgilim, sen de beni gör istedim hep o anlamlı bakşı özledim. Görmedin, teleşlıydın belki birine gidiyordun. Terliyordu ellerin tıpkı ilk günki gibi.., kalabalık caddede gözden kayboluşunu izledim, kalabalığın oluşunu.. Bulabildiğim en salaş barın en iğrenç köşesinde içtim. Sadece bir bira söyleyebildim. Bir birada sarhoş olmak istedim, buna yeterdi param. Sadece bir bira.. Kusmak istedim bütün içimdekileri, ama içtiklerimi değil yediğim kazıkları kusmak, kalbimdeki seni atmak istedim. Bir avuç olsun kurtulabilseydim senden belki daha rahat hissedecekti kalbim, acımayacaktı, sıkışmayacaktı artık geceyi gündüze bağlayan yalnızlıklarda. Kafamdaki seni kusmak istedim. Titremeyecekti artık sigaramın dumanı, üşümeyecekti sigaramın ateşi. Yapamadım, parmak atmak istedim nefesim düğümlendi ciğerimden çıkacaktın sanki. Yapamadım be sevdiğim yapamadım işte.. Kaçınılmaz son gelmişti, belki de hep ona doğru koştuğumuz son. Bir şişe hapım vardı yalnızlığımı yalnızlığıma unutturmak için. Seni düşünerek içtim kaybettiklerime, belki de hiç benim olmayanlara. Şerefine değil şerefsizliğine içtim bu defa. İsterdim biri bulsun bir çöp tenekesinde, açayım gözlerimi hastanenin sıcak bir köşesinde, morg soğuk, morg yalnız..., hayır olmaz yanmayım bu şekilde cehennemde. Ama dememiş miydi şair "ben yanmasam, sen yanmasan, nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa?".
Ben ne ilk kurbanıydım bu aşkın ne de son matemi. Şimdi bu satırları okuyabiliyorsan şayet, kalbim seninle olamadı ama ruhumun bakirliği cennettedir belki seninle. Şimdi görüyorsan bu bir nefeste yazılmış hatıraları, bil ki karıncalar yuvalarına taşıyor gözlerimi, fareler kemiriyor kulaklarımı, annemin bana bıraktığı son hatıradan.., göbeğimden yılanlar süzülüyor içimdeki yalnızlığa. Ama dokunamadıkları tek bir yer var kalbim. Belki de korkuyorlardır kalbimdeki ben zehirleyen bu aşkın şerbetinden içmeye.. Beni sen öldürdün be sevdiğim, sen...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Yorumlarınızın herkes taafından görünebileceğini göz önünde bulundurunuz

Başlığım sayfa içeriği